حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی، گفت: در مسئله ازدواج باید عجله کرد و دختر و پسر باید ازدواج کنند. البته من با ازدواج دانشجویی مخالفم، بلکه ازدواج باید دبیرستانی باشد.

این مفسر قرآن کریم که شامگاه یکشنبه در همایش «وظیفه ما نسبت به قرآن» در شیراز سخنرانی می کرد، گفت: در برخی از جاها باید عجله کرد یکی از اینجاها ازدواج فرزندان است. زمانی که موقع ازدواج دخترمان است، باید برای آن عجله کرد نه اینکه بگوییم درسش تمام شود و بعد. برای پسر هم همین‌گونه است، بنابراین برای ازدواج و امورات خیر باید عجله کرد، زیرا شیطان وسوسه می‌کند.
رئیس ستاد اقامه نماز کشور با تأکید بر اینکه درمان تمام مشکلات در قرآن وجود دارد، به برخی از آسیب‌های اجتماعی نظیر طلاق اشاره کرد و گفت:‌ در مسئله ازدواج باید عجله کرد و دختر و پسر باید ازدواج کنند. البته من با ازدواج دانشجویی مخالفم، بلکه ازدواج باید دبیرستانی باشد. زیرا دختران در سن ۱۳ سالگی شوهر می‌خواهند و آن کسی که او را خلق کرده، بهتر می‌داند که برای او چه چیزی بهتر است.
او با انتقاد از الگوبرداری از سبک زندگی غربی گفت: متأسفانه ما دل‌مان می‌خواهد که فتوکپی زندگی غربی داشته باشیم و آمار طلاق هم بالا نرود و این کار ما همانند بت‌پرستان است که با دستان خود بت می‌سازند و بعد مسحور آن می‌شوند؛ یعنی ما آداب و رسوم را خودمان درست کرده‌ایم و در آن مانده‌ایم.
قرائتی اظهار کرد: برخی می‌گویند فلان پسر کفو ما نیست، این کفو به چه معناست؟ در حالی که دختر عمه پیامبر(ص) با زیدی که برده بود ازدواج کرد. متأسفانه اکنون دختران ما لیسانس می‌گیرند، لذا شوهر دیپلم را قبول نمی‌کنند و منتظر پروفسور می‌مانند و چنین فردی هم نیست؛ در نتیجه سن ازدواج بالا می‌رود.
او با تأکید بر اینکه ازدواج باید آسان باشد، به بیان نکاتی درباره ازدواج از زندگی حضرت موسی(ع) که در قرآن کریم آمده است، پرداخت و گفت:‌ در مراسم‌ بله‌برون، آن پدر دختری که بهانه‌جویی نمی‌کند از صالحان است و همان صالحانی که در نماز به او سلام می‌دهیم.

شیوا دولت آبادی* برای آرمان نوشت:

روز گذشته اظهارنظری از حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی منتشر شد، مبنی بر اینکه دختران در ۱۳ سالگی شوهر می‌خواهند. برخی خانواده‌ها بر اساس باورهای دینی و بومی خود، معتقد به ازدواج فرزندانشان در سنین پایین هستند. البته منظور از سن پایین حداقل ۱۷ تا ۱۸ سالگی برای دختر و۲۰ تا ۲۱ سالگی برای پسر است. برخی از والدین سنین پایین‌تر از این را در صورت وجود آمادگی‌های لازم فرزند برای ازدواج در نظر می‌گیرند، برای مثال ۱۵ تا ۱۶ سال برای دختر و ۱۸ تا ۱۹ سال برای پسر. اگرچه قوانین ثبت ازدواج رسمی را برای دختر ۱۳ ساله مجاز دانسته و شاید به نظر برخی بزرگان هم این سن برای ازدواج کافی باشد، اما حداقل می‌توان بر این تاکید کرد که از نظر پزشکی بارداری در این سن بسیار خطرناک است و می‌تواند برای مادر و جنین عوارضی داشته باشد. بنابراین اگر ما اجازه نداشته باشیم بگوییم سن ۱۳سالگی برای شروع زندگی بسیار کم است، با جسارت می‌توانیم بگوییم امکان بارداری در سن ۱۳سالگی از نظر سلامت مادر و فرزندبه دلیل عدم تکامل کافی دستگاه‌های باروری ریسکی بزرگ است. اگر از عوارض جانبی عدم بلوغ روانی، شناختی و عاطفی مادر هم صحبت نکنیم حداقل روی جنبه جسمانی آن می‌توان تاکید داشت که ۱۳ سالگی سن مناسبی برای مادر شدن نیست. نگاه ما به ازدواج بر اساس کفایت کافی روانی و عاطفی برای تشکیل خانواده است و سن ۱۳ سالگی سن ایده آلی برای ازدواج نیست و نگرانی زیادی درباره باردارشدن در این سن وجود دارد. اگرچه بسیاری از افراد به دلیل فقر و اجبار خانواده‌ها در سنین کم تن به ازدواج می‌دهند، اما در جوامع شهری و میان مردمی با سطح سواد و تحصیلات بالا همچنین ازدواج‌هایی دیده می‌شود که این نشان‌دهنده ضعف آگاهی و شناخت کافی در دل خانواده‌هاست. قوانین جاری کشور سن ۱۳ سالگی را برای ازدواج دختر مناسب دیده است و بر اساس قانون عقد رسمی دختر در این سن منعی ندارد، اما باید بررسی شود چند درصد از دختران ۱۳ ساله این مرز و بوم که در ابتدای نوجوانی و در سنین مدرسه و دانش‌اندوزی قرار دارند آمادگی تشکیل خانواده را دارند. از سوی دیگر ازدواج در سنین پایین و زمانی که فرد هنوز در مدرسه به سر می‌برد، باعث می‌شود فعالیت‌های تحصیلی او به مخاطره بیفتد و افراد به دلیل ازدواج به ترک تحصیل و دوری از دانش تشویق شوند. در مجموع حقیقت این است که ازدواج در سن مناسب خود تناسب‌های بسیاری را به دنبال دارد و واقعیت این است که بسیاری از فرزندان ما آمادگی ازدواج در این سنین را ندارند تا از مواهب آن بهره مند شوند.

* مدیرعامل انجمن حمایت از حقوق کودکان

سروش بامداد برای عصر ایران نوشت:

این سخنان را آقای محسن قرائتی رییس ستاد اقامه نماز در شیراز گفته است. هر چند ایشان به عنوان یک روحانی و انیس با قرآن حق دارد نظر خود را بگوید و برای آنچه در جامعه مشکل می داند راه حل ارایه کند اما چون ممکن است برخی تصور کنند این دیدگاه می تواند رسمیت و انتشار یابد اشاره به ۱۰ نکته و طرح یک پرسش خالی از لطف نیست:
۱- اگر قرار است دختر در ۱۳ سالگی شوهر کند شوهر او چند ساله باشد خوب است؟ ۱۵ ساله یا ۱۷ ساله ؟ ۲۷ ساله یا ۳۷ ساله؟ کدام خانواده حاضر است دختر خود را در ۱۳ سالگی به پسری ۱۷ ساله بسپارد؟ اگر هم ۲۷ ساله این همه فاصله سنی آیا مشکل زا نخواهد شد؟
۲- دختر ۱۳ ساله خود انتخاب می کند یا پدر باید دختر ۱۳ ساله را شوهر دهد بی آن که نظر موافق او را جلب کند؟ اگر منظور این است که دختر بچه انتخاب کند از فردا باید شاهد عشق و عاشقی در این سن و خودکشی های احتمالی به خاطر نپذیرفتن پیشنهاد بچه ها هم باشیم!
 اگر منظور این است که پدر پس از بلوغ دختر را شوهر دهد چگونه می توان هم بچه ها را به مدرسه فرستاد تا نیروی  خِرَد خود را تقویت کنند و هم با آنان مانند نسل های گذشته که دختر به مدرسه نمی رفت رفتار کرد؟
۳- فرض کنیم دختری در ۱۳ سالگی بخواهد ازدواج کند. آیا آقای قرائتی نمی داند صرف عقد شرعی به معنی ثبت قانونی نیست؟
شناسنامه دختران تا ۱۵ سالگی صفحه ازدواج ندارد. آیا ایشان مردم را به سوی اقدام غیر قانونی سوق می دهد؟
از سوی دیگر دختر ۱۳ ساله پس از ازدواج به تحصیل خود ادامه دهد یا نه؟ اگر آری ایشان که سال هاست با آموزش و پرورش ارتباط دارد بهتر می دانند که دختران ازدواج کرده در هر مدرسه ای نمی توانند تحصیل کنند. چرا که معتقدند سر و گوش این بچه ها باز شده و درست نیست دختر ازدواج کرده در کنار دختر ازدواج نکرده درس بخواند. یا این که این پیشنهاد با این هدف است که درس و مشق را کنار بگذارد و دختر ۱۳ ساله به زن خانه تبدیل شود؟
۴-  نکته ای که جناب ایشان غفلت کرده این است اتفاقا دختران بیشتر مایل به ازدواج هستند. حالا نه ۱۳ ساله ها بلکه ۲۳ تا ۳۰ ساله ها و این پسران هستند که از ازدواج گریزان اند.  به دلایل اقتصادی یا مسوولیت گریزی یا تغییر سبک زندگی و نیز علل دیگر این پسران هستند که از میل به ازدواج فاصله گرفته اند. بنا بر این آقای قرائتی اگر می خواهد توصیه کند باید پسران جوان را مخاطب قرار دهد نه دختران نوجوان را.
۵- در تفکر سنتی دختر ابتدا فرزند آقای «الف» است، بعد به همسر آقای «ب» تبدیل می شود و آن گاه فرزند می آورد تا مادر آقایان «ج» و «د» شود و هویت مستقل ندارد.
اصرار بر ازدواج زود هنگام آن هم در سن نوجوانی می تواند به این خاطر باشد که در این پروسه اخلال ایجاد نشود. آقای قرائتی احتمالا می خواهد بگوید دختر باید بلافاصله به همسر و مادر تبدیل شود. در واقع با دختر به عنوان موجود مستقل یا زن نمی خواهند یا نمی توانند مواجهه داشته باشد.
دختری که تحصیل می کند و به موفقیت های شغلی و تحصیلی دست می یابد بی آن که همسر یا مادر شده باشد به عنوان یک شهروند زن مطالباتی دارد که در آموزه های سنتی پیش بینی نشده و آقای قرائتی احتمالا می خواهد صورت مساله را پاک کند.
۶- خود پیشنهاد دهنده محترم هم می داند که جامعه امروز ایران با ۲۰ میلیون شهروند دارای موبایل مجهز به نرم افزارهای پیام رسان و در عصر انفجار اطلاعات که همه به دنبال موفقیت و کسب مهارت هستند چنین ایده ای مورد استقبال قرار نمی گیرد. با این حال می توانند به صورت پایلوت  در برخی خانواده های هم سو به لحاظ فکری اجرا و چنانچه نتیجه داد به دیگران هم توصیه کنند.
۷- دکتر محسن رنانی نظریه پرداز توسعه می گوید: سهم زنان در توسعه به ۱۳٫۵ درصد رسیده و این در حالی است که سهم آنان در دانشگاه ها و قابلیت های سیاسی ،اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی شان به مراتب بیشتر است و هر چه مشارکت زنان بیشتر باشد کشور، توسعه یافته تر است. خانه نشین کردن دختران در ۱۳ سالگی ایده ای ضد توسعه است. نمی توان از توسعه دم زد و اقدام ضد توسعه انجام  داد.
۸- چنان ازدواج تبلیغ می شود که انگاراگر جوانان و نوجوانان ازدواج کنند قصه تمام شده است. حال آن که با ازدواج زود هنگام احتمال طلاق هم افزایش می یابد. اجرای پیشنهاد آقای قرائتی لابد مستلزم آن است که امکان طلاقی هم برای آنان لحاظ نشده  نباشد. حال آن که چنین ازدواج هایی در جامعه مدرن در معرض طلاق هم هستند و خطر طلاق اتفاقا بیش از ازدواج نکردن است اگر فقره اخیر را اساسا خطرناک بدانیم.
۹- بخشی از زنان ایران در سنی قرار گرفته اند که امکان یا احتمال ازدواج آنان نزدیک به صفر است و این یک واقعیت است که جامعه زنان مجرد رو به افزایش است. چه خانم هایی که ازدواج نکرده اند و چه زنانی که به هر دلیل جدا شده یا همسر خود را از دست داده اند. آیا اصرار بر ازدواج زودهنگام و شماتت کردن دختران و زنان ازدواج نکرده روح این همه زن ازدواج نکرده را آزار نمی دهد؟
۱۰-  در برخی خانواده‌های سنتی البته این سنت رایج است که دختران و پسران عقد می‌کنند ولی به خانه مستقل نمی‌روند و مرد تعهد مالی ندارد و تحت حمایت خانواده هستند و فرزند‌دار هم نمی شوند تا تحصیلات شان به پایان برسد و ممکن است این پروسه سال ها به طول انجامد.
اگر منظور آقای قرائتی این فقره اخیر باشد در برخی خانواده‌های مذهبی اجرا شده و موفق هم بوده و انتقادات قبلی را در بر نمی‌گیرد. اما بیشتر در خانواده های متمکن مذهبی بازاری قابل اجراست و همه جا قابل تسری نیست.
مهم‌ترین پرسش اما این است که آیا ازدواج کودک ۱۳ ساله مغایر با کنوانسیون‌های حقوق کودکان نیست؟ عرف جامعه ایران دختر ۱۳ ساله را کودک می داند. خوب است آقای قرائتی به این نکته بیشتر توجه کند.
پیشتر هم آقای قرائتی در سخنانی اظهار کرده بود که:
هنگامی که ازدواج به تأخیر بیفتد آمار طلاق بالا می‌رود؛ زیرا دو نخ راحت به هم گره می‌خورند تا دو طناب به یکدیگر، شخصیت افراد نیز همین گونه است. تا می‌توانید زود ازدواج کنید، زیرا قرآن در آیه ۱۸۷ سوره بقره می‌فرماید: «…هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ…/ …آنان براى شما لباسى هستند و شما براى آنان لباسى هستید…» این یعنی پس از اکسیژن، آب و غذا مهم‌ترین نیاز بشر ازدواج است.
ادامه این مطلب در لینک زیر:
http://stopemiran.com/555/56466/

0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *