نظر آیت الله العظمی سید حسین فضل الله در مورد ختنه دختران

من فكر نمى كنم كه چنين عملى نتيجه مثبتى داشته باشد. در روزگاران گذشته برخى از مردم تصور مى كردند كه هرچه شهوت زن كمتر باشد، عفت او بيشتر محفوظ خواهد بود و براى اين كه مبادا دخترشان در آينده موجب بدنامى خانواده و قبيله شود، به عنوان پيشگيرى او را ختنه مى كردند. البته چنين تصورى غلط و مردود است، زيرا براى پيشگيرى از مشكلى احتمالى، اقدام به چنين عملى كه خطرهاى بزرگى براى دختر به همراه دارد، عاقلانه نيست.

شهوت هم كه امرى مذموم و مكروه نيست، بلكه ارزشى انسانى و طبيعى است كه خداوند براى حفظ حالت طبيعى بشر و تداوم نسل و خانواده آن را آفريده است و آن را عامل ميل مرد به زن و ميل زن به مرد قرار داده است. البته در صورتى كه عامل شهوت به افراط كارى و انحراف اخلاقى بيانجامد، مذموم است. بنابراين نمى توان شهوت را عنصرى منفى دانست تا نياز به كاستن از آن باشد. تنها زمانى نياز به چنين كارى است كه شهوت طغيان كند و به انحراف رود.

در حديثى از امام جعفر صادق(عليه السلام) آمده است: «ختنه پسر سنت است و ختنه دختر سنت نيست.»( وسايل الشيعه، ج21، ص441، روايت 27532.) و در حديثى ديگر: «ختنه زنان مكرمت (عزت) است و نه سنت است و نه واجب. و چه چيزى بهتر از مكرمت؟» (همان، روايت 27533.)

گويا اين عمل در عرف اجتماعى آن روزگار سبب فراهم آمدن لذت بيشترى براى شوهر به شمار مى آمده است. اين احتمال را از سفارش حضرت محمّد(صلى الله عليه وآله) به ام حبيب كه كارش ختنه دختران بود مى توانيم دريابيم.

پيامبر وقتى به او برخورد از او پرسيد: ام حبيب! كارى كه قبلا دست تو بود هنوز هم هست؟ گفت: آرى، اى رسول خدا! اگر اين كار حرام است، مرا نهى كن. پيامبر گفت: نه، اين كار حلال است، نزديك تر بيا تا چيزى به تو ياد دهم. [ام حبيب] مى گويد نزديك شدم، به من گفت: ام حبيب! وقتى مى خواهى ختنه كنى زياده روى نكن و آن را از ريشه نكن و كوتاه بيا [به حداقل اكتفا كن] كه اين گونه چهره را شكفته تر مى كند و براى مرد لذت بخش تر است».( همان، ج17، ص130، روايت 22170.) شايد مراد از كلمه مكرمت (عزت و سرافرازى) كه در حديث امام صادق(عليه السلام) آمده، همين امر باشد. يعنى عرف اجتماعى آن روز ختنه در حد مذكور را مايه زينت زن و رغبت شوهر به او مى دانسته است.